Trzy konie

graphics CC0

jest

we mnie „troje koni”

a każdy

inny od drugiego

żywioły

pod grzywą poezji

gdy

słowa w szyku jak centurioni

pegazów

się nie wyrzekam

znów

konie w pocie – a słowo – czeka

„pierwszy koń” zimnokrwisty

sterany

kucyk roboczy

silnym

masywnym kopytem

stuka

w podnóżki tronów świetlistych

i rymy pod trony jak Syzyf

toczy

udaje

„erudytę”

całkiem uroczy!

„drugi koń”

zgrabny arab

w galopie

z grzywą rozwianą

to zwierzę

inteligentne – z dużym temperamentem

z Wezyra

albo Szacha

i nie

dla niego siano

„currus triumphalis”

i pędem! – niedościgniony kanon

a „trzeci koń”

to jest Pegaz

w pozłocie

i z inkrustacji

biało_czerwone

skrzydła

trzepocą w artykulacji

we fleszach – nieoceniony

jak miss

foto czy gracji

przemierza nieboskłony

podpięty pod „tamten rydwan” – poetyzacji

—

autor: Tomasz Kucina