Szkic w okamgnieniu wyobraźni
z czerwonych cegieł
famuły na Księżym Młynie
tak kiedyś funkcjonował świat?
z kuchni do spiżarni
prosto przez wąskie drzwi
pod obrazkiem Scheiblera
na jego przerzedzonych bokobrodach
osiadało heliocentryczne słońce
wpadające przez lufcik
otwarty na oścież
na fasadę fabryki i ceglany parkan
wewnątrz obskurnej pakamery
turpiczny zapach stęchlizny
w skrzynkach słoiki
smalec ze skwarkami
kamionki pełne owoców i warzyw
ubodzy kmiecie rewirów
napływowi parobkowie i wyrobnicy
majstrowie – salowi – rodziny wielodzietne
popalający machorkę ojcowie
we flanelowych koszulach czatujący na rogatkach
zobaczysz tu wesołe miasteczko
dzieci grające w klasy i berka
marzące o wyimaginowanych awansach
na obłych królów bawełny:
cukrowa wata!… więc w nogi!
bo matka wygna po wodę – do studni
siurków zbereźne docinki przy karuzeli
cycata sąsiadka wylewa brudy
do ulicznego rynsztoka
po nocnym rollercoaster
z operatorem lunaparkowej kolejki
—
maj 2019
autor: Tomasz Kucina
Komentarze
Prześlij komentarz