Big Ben poezja

graphics CC0

nucisz

nieznana mi antymaterio

kwitniesz ciszą kontemplacji

jak Bodhidharma co dziewięć lat

czekał

pod murem Shaolin na jedyną audiencję

a został zen mentorem

jak liczba pi

nieskończona władza miliarda cyfr po przecinku

z trzydziestu paru obliczysz obwód

znanego nam wszechświata

z dokładnością

pojedynczego atomu wodoru

śpiewasz

światłem gwiazdy północy

wyemitowanym z przeszłości

nie stoję na moście Golden Gate

przestrzegam samobójców

iluzoryczna poezjo

jesteś

mą Moną Lisą ukradzioną z Luwru

jak inni ludzie przychodzę tutaj

wpatrując się w puste miejsce i szukam celu

to cała ludzkość

podświadoma miara odstępu

co wciska przycisk spacji

sześć milionów razy na sekundę

a straszy szeptem nieustannej ciągłości

i cofasz mnie w przeszłość o

kolejne pięć minut

jestem

londyński Big Ben co cofnął się w czasie

pod naporem szpaka

na minucie wskazówki

—

autor: Tomasz Kucina