Wiersze, poezja, ZagonBzu

graphics CC0 dziś przyśnił mi się bengalski oryl zapyziały skośnooki biedak z kawałkiem kija czy wiosła w dłoni wśród bandy wąsiastych daaku  – przemytników soli płynął po rzece pełnej krokodyli pod kościstą banderą gdy nagle: zachód słońca podświetlił srebrne ryby w strumieniu gdzieś daleko na lazurowej wysepce tygrys bengalski wystrzelił białym kłem z labiryntu dżungli zaciągnął w krzaki rogatego gaura i zagrzebał w liściach. wyspy piaszczyste poprzecinane licznymi kanałami w meandrach rwących potoków… świat to jawnie antytetyczny. żółw batagur zagląda ci w oczy… lasy tu tarczą przeciw huraganom zatrzymują cyklony na wielkich drzewach keora piasek przesuwa klepsydry tworząc nowe mikro-kontynenty uczynny żeglarz dobija do brzegu mętnej rzeki odgarnia kosturem gęste zarośla… żołny. tkacze i perkołyski… skrzeczą na alarm! gniazd pilnują w komyszach namorzynowych lasów nasz flisak klnie w sundarbany w mięsistym dialekcie chwytając macek mangrowej dżungli pod jedną z lian podszywa

graphics CC0 przykładowy poeto z epoki  bombikolowych  hologramów: opisuj świat na niebiesko choć niebo nad nami przybiera w kolory sepii promienne cząstki na skróconej fali ożyją w kobalcie firmamentów patrz w kosmos – lazurów kalibruj obrazy oto liryczność zachłanna twoich skośnych oczu a ich katharsis duszy błękitów rozproszenie od lorda Rayleigha a choćbyś był jak Chińczyk z mandżurskim pejczem na plecach warkoczem komet zaplecionym na głowie idź w to indygo liryczne utleń blask słowa nicią opowiedz im chińską bajkę zabliźnisz czas niczym jedwab na dworze cesarza Huang Di odkryty nagle i przypadkowo w cesarskim ogrodzie o szafirowym poranku chińska cesarzowa Xi Lingshi opieką otoczy morwowe drzewa postrząsa z liści białe larwy ta jedna wpadnie do gorącej herbaty reinkarnując w przędzę jedwabnego derywatu odwieczna sumienna Leizu uchwyci w palce pałeczki- kuaizi wyciągając z naparu szlachetną nić poezji nawinie ją na szpulkę z chińskiej porcelany oto i twoje magiczne ge-p