World Tade Center - widmo podłej zdrady

graphics CC0

-

W odległym kraju urosły dwie góry

prężąc pierś dumnie w świecie popkultury

w kraju gdzie kręgi toczą z chmur kondory

a prawa strzegą błyszczące sensory.

Tam wzrosły góry – w poklasku owacji

dla dobra ludzi demo_fascynacji

były symbolem władzy i potęgi…

Lecz dziś na masztach wiszą czarne wstęgi.

Skrzydlaty łoskot rozdziera wnętrzności

łamiąc zasady ludzkiej intymności

i w kłębach dymu i w ognia blasku

sypią się góry – jak zamki z piasku.

A ludzie patrzą… na szał opętania

rosa na rzęsach obraz im przesłania

łzy płyną strugą – wielkie jak cekiny.

Stygną w bezruchu ludzie manekiny.

Otwarte usta wzute w tło purpury.

Przymknięte oczy widzą gór kontury.

Lecz ich już nie ma – przykryły szkielety

mężczyzny – dziecka – i młodej kobiety.

Chwila nadziei człeczego pospołu…

czy góry wstaną jak feniks z popiołów?

Lecz nadaremne litosnych marzenia…

Krew płynie rzeką ludzkiego istnienia.

Echo tragedii w rytmach rezonansu

przybiera postać szaleństwa i transu

i pali mosty ze stanu do stanu

dusząc w zawale serce Manhattanu.

Brudnej utopii szaleje domena

kreując groźną wizję Bin Ladena.

W kraju gdzie lubią Polaka i Żyda…

Nie będzie prawa łamać alkaida!

Dziś władza krzyczy: „Terror na kolana!”

W kraju Krzysztofa – i w domu Cypriana.

Czy się nie wznieci fanatyzm ohyda…

w kraju Kolumba – i w domu Norwida?

Upadły Wieże w ciał okazałości

w Raju krwawica Statui Wolności…

zbrodnia więc kara – potem przebaczenie.

Bóg chrześcijański niósł Krzyż wziął cierpienie.

—

autor: Tomasz Kucina