Przedstawienie

graphics CC0

teatr cudów.

z pinakes. z pomalowanych dekoracji

na linach spuszczają bóstwa

prosto

na pomost marionetek

są pacynki. aktorzy używający masek

oczy zaszklone cieniem nadziei

Sofokles mądrzejszy od Ajschylosa

wprowadza trzeciego aktora

przypadkiem życie teatru

staje się walką

zbrukana prawda przetrwania

na stoku wzgórza

histeria ogarnia Koryfeusza

z kuluarów suflerzy idą na paraskenion

orchestra wsparta na kole

mutanci biorą się za kiełbie łby

a gdzieżby? zdzierają peruki

tałatajstwo z widowni w zachwycie

szarfa na theatron

widownia krzyczy: koturnem!

a w kanał spływa

pierwsza wotywna krew sceniczna

nie ma jeszcze mimów

ich czas dopiero nadejdzie

w święto winobrania

w małych Dionizjach upiją boga Milczenesa

zbawienna libacja. aż wreszcie zapanuje

wściekle

oczekiwana cisza. nakarmi pantomimą

Αντίο μου μαριονέτες

—

listopad 2014

autor: Tomasz Kucina