Trajektoriom człowieczeństwa

graphics CC0

pusty dźwięk.

dźwięk bez kształtu odbija się od dna.

martwa cisza

zafascynowana dialogiem…

ona szuka zapomnienia

bo jest zaradna.

nie chce by człowiek błazen

płonął monologiem.

lecz wokół głuche ściany.

drażnią uszy.

jak ściętych drzew: krzyk! ryczą dzwony!

a głusi śpią!

prostacy rozpinają ciała…

ich to nie wzruszy…

ręka na pulsie. ciało oddycha

zimną krwią.

kim są?

słowem. czynem. dyshonorem. podłą zdradą?

nie wiem…

odorem spalin może… są?

frustracją?

może gromem z nieba

lub Homera Iliadą?

przepełnieni odwagą czy indoktrynacją.

zamknięci.

niedostępni. nie brodzący wśród zbóż.

ogarnięci swą histerią hermetyczną.

nie łaknący powietrza.

nie pachnący wśród róż.

w zapomnienie wciśnięci

normą statystyczną.

nauczyli nas milczeć.

w ciszy egzystować.

ukrzyżowani milczeniem

zbaczamy z drogi.

składamy zdania

zgłoską chcemy lamentować

jak zapięci pod szyją

a bosi na nogi.

pupile laminatów. atłasowych biurek

szukamy zapomnienia

w horrorach i czarach…

przyjaciele szatana. smakosze ampułek…

zepsuci natręci

w hotelowych barach.

—

piątek 12.09. 2014 r.

autor: Tomasz Kucina