Espresso doppio

graphics CC0

-

popijam kawę

zachwycając się wierszem

gdyby czas zakląć w liczmanie elegancji 

pożywny imbryk z kaolinu

jednoczy smak – z manierą estetyczną

z miśnieńskiej porcelany

unosi brew ma figura retoryczna

jak z mistrza Kändlera

kobaltowe cebule będące przywołaniem

chińskich piwonii czy granatu

miarą ust śpiewnych

paruję z kształtów w plastycznym słowotoku

rezydując

na niebieskim wzorku filiżanki

osiemnastowiecznych modelach tanecznej fizjonomii

tańczę w kawie

antykwariusz porcelany wszystko jest szkliwem

kuranty trepanują przestworza

dopieszczają uczynną melodię tego wiersza

symulują słowiki

złocenia rymu obradują w gablotach

sygnaturki baroku oplatając metaforą

chcę poczuć bicie serca połyskliwego jak dzwon

pod próbką atramentu docenić porcelanę

i mieć tę śliczną świadomość

że serwis całkiem dyskretny

że nikt nic nie wie – o smaku konesera

—

autor: Tomasz Kucina