Wiersz do oksymoronów

graphics CC0

-

świat to oksymoron
kobiecy sprzeczny epitet
jak [słodka gorycz]
czyli twe usta gdy się złościsz
bo wciąga mnie
[wirtualna rzeczywistość]
i wtedy jesteś jak [mały olbrzym]
wysnuty
ze [światłości czerni]
odkażasz z pędu [gwałtowny spokój]
[stoisz galopem]
nad moją rozgwieżdżoną głową
choć ja nie Pegaz
milczę jak [niemy mówca]
zwyczajny [duży liliput] słowa
[wielki karzełek] ciszy
i wierzę w to [czułe okrucieństwo]
doświadczam osobistego intelektu
jak [młody starzec] co poznał
[zakłamane prawdy]
[łagodny brutal] co tuli [tajną reklamę]
twojej piersi
i wskrzesza
[mroczne światło] [nudnego pożądania]
znów zerkam kątem w [zimny ogień]
[nierozumnego komputera]
wierząc w [pechowe szczęście]
[świętej grzesznicy] bo mnie kusisz
na dobre
oto nasza [współczesna historia]
otruta smaczkiem
[sfiksowanej filozofii]
—

autor: Tomasz Kucina