Kto to poeta

graphics CC0

--

trudno zrozumieć poetę…

chce z ikrą lecz bez kawioru

nie popija szampanem

pości. powiela głód zwierzęcy

ma wilczy apetyt. gorące twórcze pragnienie

żyje trochę na bakier

bez chwili zawahania

wejdzie w ruchome piaski

by choć pozornie

zatracić grunt pod stopami

czasem nawet grozi… ale kwiatami

w zapachu letniej ulewy

ozonu wzrokowy kubista

potrafi uczynić kwadratowe oczy

na widok młodej Rose DeWitt Bukater

bardziej niebieski robi się jej klejnot

do walca! kolacja… na Titanic’u…

który im na złość nie zatonie!

a późnym wieczorem zastuka palcem o parapet

Syreny podpłyną pod bulaj kajuty

rankiem gdy spytasz w którym porcie

on ciebie nie usłyszy

już cedzi te swoje sylaby

rytmicznie. jak zegar utraconego czasu!

zawsze kochał ludzi

czasem traktował zbyt poważnie

a choćby i sam ciebie wymyślił

albo spłodził z metafor. zawsze będziesz prawdziwa

życia nektary są twoim haustem

iluzorycznej przekory

z pietyzmem odwiedza miraże snów

poeta…

usypia i budzi litery

nie musi się ujawniać

i epatować wyglądem

nie zależy mu na tym. drwi tembrem

palbą i chmurą onomatopei… jak poranny poligon

wierzy w chabry i czerwone maki

co rusz wygniata bosą stopą

molekuły przestrzeni

poznał wszystkie hasła i odzewy

i przebył liryczne manewry

nie uszczkniesz u niego chronologii

życie cofa się wstecz do embrionu. czuli na opak

ty jesteś myślą przy nim

a on już dawno w przyszłości

spisuje liczby w lotto by je za chwilę zapomnieć

albo zapodać szyfrem…

nie zburzy porządku tego świata. pazerny szał

ubierze

w mistyczne słowa

—

autor: Tomasz Kucina

wiersz w formacie .jpg