Mistyczka z Suomi

graphics CC0

Sirkka Turkka obłędnie kocha zwierzęta

psy i konie bezwzględnie ma w opiece

suche papierowe powietrze otula tu księżyc

w jej wiosce… odciętej od świata

w huraganowe miesiące teflonowe rękawiczki

używa linomagu maści z witaminą A. wiedzie swe

pustelnicze życie na południu Suomi. gdzie

cieplej w uszy. bo dalej od bieguna

w zimowe dni gdy światła mniej Sirkka pisze

cudne wiersze. smolaki co rusz trzaskają

w kominku. w obejściu łyska

rozświetlony namiot lavu

wiersze podkradają się po cichutku

do wiktu ogniska. oswajają jak dzikie wadery

błyszczą im ślepia. klinicznie krystalizując

ożywają w metaforach. z uczuć i uduchowienia

z braku lub nadmiaru miłości ludzie mogą cię zranić

twierdzi Sirkka. dlatego

pokochała swoje pegazy i cerbery

stroniąc świadomie od ludzkiej arogancji

psy stroją swoje pęknięte skrzypce.

chmura jak chudy chłopak który chce się żenić.

gwiazda osiada w Sirkka. unosi przestrzeń

w świt Fennoskandii. lotnia mistycznej eremitki

—

autor: Tomasz Kucina