Na branie 4_[ego] wymiaru

graphics CC0

-

w hołdzie :

/Charles Lutwidge Dodgson/

oraz  /Teoria Strun/

podobno jesteśmy strunami

a świat zachowuje absurdalną

Logikę snu

strunami pobudzonymi w letargu miłości  

to pukiel włosów

spod kapelusza Kapelusznika z  „Alicji z Krainy Czarów” [~]

co ustawicznie drżą

judzą bóstwa tajemnych żądzy

w doborowym punkcie czasoprzestrzeni

spoglądając co rusz

na własny  Zegarek Kieszonkowy

gonimy Białego Królika

w geometrii matematycznej

spadamy

w Głęboką Studnię jak w czarną dziurę

mijając po drodze

tysiące dziwnych przedmiotów

uznanych subiektywną zajawką podniety

a cząstki naszych zachwytów

są niczym

mody drgań bozonowych nici nasyconych

tańcząc w letargu na Szklanym Stole

zauważamy Złoty Klucz

szukamy Drzwi do których będzie pasował

pragniemy trafić do lirycznego Ogrodu

lecz wszystko milczy zamknięte

w klauzurze trzech wymiarów

w dodatku zakorzenionych

na bezimiennych branach wolnego kosmosu

którego nie pojmujemy

czujemy się wyraźnie za duzi

by wślizgnąć do Rozarium hiperprzestrzeni

toteż szukamy eliksiru miłości z napisem: „Wypij mnie”

upuszczając tu i ówdzie Rękawiczki czy Wachlarz

celowo czekamy

na kogoś kto je podniesie – dla nas

może właśnie w skutek M-teorii

nasza miłość jak cecha dualna – albo rodzaj membrany

przedstawia alternatywę zwrotnej pożądliwości

w energiach mniej jawnych demonstracji

nawiązuje do cząstek i strun

podróżuje po krainach baśniowych lewitacji

czasami lękamy się Kotów Zauroczenia

udajemy Mokre Ptaki odlatując donikąd

liczymy że każdy z  nas – spoci powietrze

osuszając pierza jak Zuchwały Dodo

w Wyścigu Kumotrów

nie przestrzegamy reguł związków biegając – w kółko

brodząc w Kałużach Łez iluzji

liczymy na to

że spotkamy w końcu swoją Cudowną Mysz

lecz jest to raptem złudne

pogwałcenie

symetrii w czasoprzestrzeni – podróż w tunelu ułudy…

LECZ WARTO BYĆ – NIE INKARNOWAĆ

cząstką duszy unifikującej

ze struny czy sansary

—

przypis:

Treść utworu nie jest dosłowną krytyką dla NAUKI, czy SCJENTOLOGICZNYCH PODSTAW rozumienia niedoskonałej istoty żyjącej we wszechświecie (człowieka współczesnego), jednak w pewnym sensie narrator kontestuje nadrzędność NAUKI nad WARTOŚCIAMI DUCHOWYMI. Podmiot liryczny zagubiony, nieprzekonany co do reguł obowiązujących we wszechświecie, poszukujący MIŁOŚCI cielesnej czy duchowej-platonicznej (nieistotne), alternatywnie nawet MIŁOSIERDZIA od ABSOLUTU (Boga) stoi w centrum tych dywagacji. Skoro MIŁOSIERDZIE to postawa chrześcijańska, ale niekoniecznie tylko taka uprawnia do wewnętrznych analiz, rozterek nad jakością człowieka. W obliczu podświadomości, logiki, potrzeby sumienia lub przeczucia rodzi się kontekst powątpiewań co dla takich stricte materialnych pejoratywów w życiu i… w paraleli do: „Alicji w krainie czarów” Lewisa Carrolla.

autor: Tomasz Kucina