Piotruś Pan

graphics CC0

w Wigilię Świętego Jana

opiłaś mnie mocnym ponczem

i słuchasz tych słów naćpana

a ja choć chciałbym – nie kończę

w koślawych ikebanach

w kobiercach z balsamu koniczyn 

w listowiu serc soczystych

w potoku zielonej szarańczy

mieszka w eremie cisza

zbędne dialogów libretta

słowo zarosło milczeniem

po niebie pędzi kometa

i tonie daleko w gąszczach

na łukach widnokręgu

rozmięka w sklepieniach szramą

rozlewa szkwał czerwoną pręgą

znów nuci urocza szarańcza

pląs struny poezji zdobi

nie możesz mi zakryć oczu?

nie wolno ci tego robić?

w koślawych interpunkcjach

w wonnych kopułach stokrotek

na palcach stąpa wstyd

jak w pończoszkach podlotek

zielona fantasmagoria

pnączem oplata me ciało

i wrzeszczy demon poezji

za mało dreszczy – za mało

i tam głęboko w zaroślach

kusząco uwodzi czyjś głos

a może to wyje wilk?

albo to ryczy łoś?

ten wilk jest z błękitnej stali

a łoś z brązowej skóry

a jakby wilk był zamszowy?

a łoś srebrzystobury?

lecz tego nawet nie wie

zaczarowany fakir

ja sam przecież nie odgadłem

który jest który – i jaki?

opuszczam spocone łąki

hołduję zgubionym wiatrom

już czas za nimi podążyć

nim wstrzeli wzrok w chmurę albatros

dmie wiatr jak w ogień czarodziej

i woła mnie poprzez las

znów pędzę oszołomiony

wśród lian by zdążyć na czas

gałązki biczują policzki

przymilam pajęczyn kiście

tu sarny w baranich przeskokach

nieboskłon w gwieździstej asyście

pędzą na cwał tabuny

skrzydlatych woskowych koni

nie możesz mi zakryć oczu?

nie wolno ci tego robić?

ja jestem inny od wszystkich

obracam pierścienie gwiazd

by z wosku w konstelacjach

nagle spowolnił czas

tu w słońcu wciąż rudo szklą

z ołowiu żołnierzyki

gdy zgięci do pasa słudzy

proszą mnie do lektyki

przemierzam krainę słońc

ślizgając po rymów skroni

nie zdołasz mi zabrać zmysłów

nie uda się tego zrobić

ja jestem inny od wszystkich

bo lewituję w słowach

królewno z powabnej bajki

zauroczyła Cię mowa

ty mówisz: JA CIEBIE ZNAM?

WIDZIAŁAM CIĘ KTÓREJŚ NOCY

MASZ TAKIE BRĄZOWE OCZY

TO TY JESTEŚ MÓJ PIOTRUŚ PAN

—

autor: Tomasz Kucina